Kamień pamiątkowy dla jezuity Andrzeja Rudaminy zostanie odsłonięty przy Katedrze Sé w Starym Goa, która jest pod ochroną UNESCO. Odsłonięcie kamienia odbędzie w 390 rocznicę przybycia Rudaminy do Indii. Misjonarz do kraju przybył 22 sierpnia 1625 roku.
Andrzej Rudomina urodził się w Rudominie lub Daugieliszkach, gdzie spędził dzieciństwo. Pochodził ze szlacheckiego rodu Rudominów. Jego rodzicami byli rajca i burmistrz Wilna Jan oraz Dorota Galwelanka. Według innych źródeł ojciec przyszłego misjonarza również nazywał się Andrzej Rudomina i był starostą dowgiliskim. Wśród krewnych Andrzeja Rudominy znajdowali się jego stryj Maciej, burmistrz wileński, oraz stryjeczny brat Jan, wojski brasławski. W przeciwieństwie do innych członków rodziny nie używał nazwiska dwuczłonowego "Rudomina Dusiacki". Posługiwał się natomiast zapewne herbem Trąby, mimo że Radziwiłłowie, dokonując adopcji herbowej objęli nią tylko burmistrza Macieja i jego potomków.
Kształcił się początkowo w Akademii Wileńskiej, gdzie w 1613 r. był studentem klasy logiki i należał do Sodalicji Mariańskiej. Następnie kontynuował studia z zakresu filozofi w Moguncji į Lowanium. Po powrocie na Litwę nabył od Szemiotów dobra Łuczaj. Przebywał wówczas krótko na dworze biskupa wileńskiego Eustachego Wołłowicza, powinowatego Rudominów-Dusiackich. Prawdopodobnie wtedy przetłumaczył na język polski książkę Jeana de Chokiera de Surleta Thesaurus politicorum aphorismorum, wydaną drukiem pod tytułem O odmianie państw i zgubie panujących i o słusznym ratunku.
Pomimo pierwotnych planów życia świeckiego 31 maja 1618 r. wstąpił do zakonu jezuitów wraz ze swoim sługą Mikołajem Włosiewskim. Po dwuletnim nowicjacie przy kościele św. Ignacego w Wilnie złożył pierwsze śluby zakonne. Powiększył przy tym skromny wówczas fundusz konwentu wileńskiego, zapisując sumę 20 tys. złotych na majątku Rostyniany z wsią Giełaże. Następnie studiował teologię w Akademii Wileńskiej, gdzie zaprzyjaźnił się z Maciejem Kazimierzem Sarbiewskim, z którym jesienią 1622 wyjechał do Rzymu na dalsze studia teologiczne. 3 czerwca 1623 r. przyjął święcenia kapłańskie, a w 1624 r. ukończył studia w Kolegium Rzymskim. Po otrzymaniu zgody generała zakonu M. Vitelleschiego na wyjazd na misje do Chin 5 września 1624 r. odjechał z Rzymu do Lizbony.
Po przygotowaniach misyjnych w Lizbonie Andrzej Rudomina wypłynął 6 kwietnia 1625 r. z Portugalii i 22 sierpnia dotarł do Goa. W Indiach Portugalskich pracował jako kapłan i prowadził działalność charytatywną. W 1626 r. popłynął dalej do Makau w Chinach. W Jiading przeszedł kursy języka, literatury i obyczajów chińskich. W tym czasie napisał w języku chińskim dwie broszury ascetyczne o cnotach i wadach: Osiemnaście obrazów serca oraz Dziesięć obrazów człowieka pracowitego i leniwca.
Wspólnie z G. Alenim opracował Odpowiedzi na różne pytania, utwór dotyczący kwestii wiary oraz nauk przyrodniczych i matematycznych, wydane w 1630 w Fuzhou). W 1627 r. brał prawdopodobnie udział w konferencji w Jiading, gdzie dyskutowano, jakim słowem chińskim należy wyrażać imię Boga. Tu zachorował poważnie na gruźlicę.
Od 1628 r. Andrzej Rudomina pracował w prowincji Fujian, gdzie jego stan zdrowia coraz bardziej się pogarszał. Prawdopodobnie w 1630 r. udał się do Fuzhou, by podratować swoje zdrowie i w miarę możliwości prowadzić prace misyjne. Zmarł 5 września 1631 Fuzhou. Tu też został pochowany na cmentarzu misyjnym w osobnym grobowcu w kształcie kapliczki.
